Czytam już kolejną polską książkę z naszej klasyki SF i podłamuję ręce, że takich dzieł nie sfilmowano w Hollywood, a o wiele lat wyprzedzała ona to, co sobie tam gdzieś ktoś lekko umyślił dopiero. "Niezwyciężony" to faktycznie horror-SF na miarę "Obcego", z tym że zamiast totalnie obcych istot mamy obce roboty i zamysł tzw. "martwej ewolucji", czyli robotów tworzących nowe roboty i przystosowujących się do danego środowiska. Tutaj mamy tym samym wizję jakby z "Terminatora", gdzie maszyny niszczą życie... później pewnie niszczyły by same siebie, jak u Lema. Jednak Lem poruszył bardzo ważny problem w tej powieści - problem ludzkich emocji, a raczej instynktów. Instynktów zemsty w stylu: "Jeżeli maszyna urwała rękę mojemu bratu w pracy, zniszczę maszynę na drobny mak!" Ile to razy mamy ochotę kopnąć kant stołu, o który się uderzyliśmy;) Naturalny ludzki odruch. Jednak w tym wypadku zupełnie bezsensowny, bo kant stołu po prostu sobie jest i nie prosił się o to, abyś się w niego uderzył... Tak samo nie prosiły się roboty o przybycie obcych, ale w naszej nomenklaturze sprawują one terror na tej planecie - terror dla życia, które nie może wyjść z morza... Bardzo wiele wątków można wyczytać z tej książki. Wątków dotyczących ewolucji właśnie. Czytałem opinie o tym, że za trudna, że ciężka... Ani trochę dla mnie ciężka nie była, mimo że inżynierem nie jestem. Wszystko zależy od tego, czego poszukuje odbiorca, bo jeśli poszukuje akcji i tylko niej, to się trochę zawiedzie, bo i będzie jej trochę, ale podporządkowanej czemuś wyższemu. Akcji jest tu tyle, co na filmach dokumentalnych Discovery, a więc więcej fascynującej historii i naukowych wyjaśnień niż flaków