Książka Andrzeja Margasińskiego pt. "Rodzina alkoholowa z uzależnionym w leczeniu" składa się z dwóch części. W pierwszej, teoretycznej, autor omawia syndrom DDA, fazy uzależnienia alkoholowego oraz sposób funkcjonowania rodzin alkoholowych, ich uwikłanie w mechanizm racjonalizacji i zaprzeczania. Analizie poddaje też zjawisko współuzależnienia. Zwraca przy tym uwagę na to, iż do picia alkoholika w znacznej mierze przyczynia się przyzwalająca postawa jego żony, np. usprawiedliwiającej nieobecność męża w pracy i usuwającej przed nim skutki jego nałogu. Kwestia ta wymaga szczególnego podkreślenia, gdyż zbyt często sami wzmacniamy w nich tego typu postawy, błędnie interpretując przysięgę małżeńską jako zgodę na przemoc i obowiązek wyręczania we wszystkim niedojrzałego współmałżonka. Tymczasem, by móc odbić się od dna, trzeba go najpierw dotknąć.W dalszej części swojej pracy Margasiński opisuje role, jakie przyjmują wobec alkoholizmu ojca (w większości przypadków to mężczyzna nadużywa alkoholu) poszczególni członkowie rodziny, wyróżniając wśród nich: wspólnika (osoba współuzależniona, najczęściej partner alkoholika), bohatera rodzinnego (najstarsze dziecko w rodzinie, delegowane do świata "zewnętrznego" jako jej reprezentant, jego sukcesy edukacyjne i zawodowe mają potwierdzić, iż rodzina funkcjonuje prawidłowo, a picie rodzica ma charakter epizodyczny i nie rzutuje negatywnie na rodzinę), kozła ofiarnego (kolejne lub najmłodsze dziecko; w rywalizacji z bohaterem nie ma szans, zatem uwagę rodziców skupia na sobie zachowując się w sposób wywołujący dezaprobatę, dostarcza też "argumentów" pijącemu rodzicowi, uzasadniających jego picie), zagubione dziecko (kolejne dziecko w rodzinie; szybko odkrywa, że najlepszą rzeczą, którą może zrobić, jest zejść z drogi innym, typ niepewnego siebie samotnika) i maskotkę (najmłodsze dziecko, które poprzez śmiech próbuje eliminować napięcie i zyskać pozytywną uwagę rodziców)